Παρασκευή 24 Μαΐου 2013

Πόσο Βαριά είναι τα Βιβλία!


Μια Ιστορία Καθημερινότητας

 
της Εύης Βουλγαράκη-Πισίνα

Και να θέλεις να κοιμηθείς δεν γίνεται. Γιατί είναι η μέρα που ξεκινά. Κατά συνέπεια, η νωχελικότητα, η όποια έχει απομείνει ως άμυνα στους ξέφρενους ρυθμούς, δεν προσφέρεται για σήμερα. Αντίθετα, η προθέρμανση ξεκίνησε όλες τις προηγούμενες μέρες.

Από το πρωί, πρώτη μέρα Γιορτής Βιβλίου, οργασμός εργασίας.

Πού είναι οι αφίσες; / Εκεί που τις φυλάξατε την προηγούμενη φορά.

Νάιλον έχουμε; / …

Για τα καινούργια βιβλία, που δεν είναι στον κατάλογο, κατασκευάστηκαν τα έντυπα; / Στο φλασάκι!

Αφίσες δεν βρίσκω.

Κάθομαι επειγόντως να αναζητήσω τις αφίσες στα ηλεκτρονικά αρχεία του ατελιέ και να κατασκευάσω κάποιες καινούργιες. Ταυτόχρονα φωνάζω:

Εκπτωτική πολιτική; / Κανονίστηκε!

Δεν έχω κουράγιο να ρωτήσω περισσότερα, αρκεί που το έχει αναλάβει άλλος, αρκεί που κάποιος έχει μεριμνήσει.

Τι θα γίνει, αργούμε, τελειώνεις; με ρωτούν πιεστικά, γιατί έχουν ήδη φορτώσει το αυτοκίνητο… Δεν χάνεται ο κόσμος αν δεν έχουμε αφίσες την πρώτη μέρα, μου λένε αυστηρά.

Εγώ πάλι πιστεύοντας ότι χάνεται ο κόσμος, κλείνω κλείνω κλείνω, με την τσίμπλα στο μάτι και τις ρίχνω στο φλασάκι.

Φεύγουν και προσπαθώ να ξελαχανιάσω. Έτρεχα μεταφορικώς, αλλά λαχάνιαζα κυριολεκτικώς.

Θα πάνε, θα δουλέψουν όλη μέρα και το καταμεσήμερο θα ξεφορτώσουν στο Πεδίο του Άρεως, θα «στήσουν πάγκο». Στις 6 το απόγευμα θα πεθαίνουν από την κούραση, αλλά θα χαμογελάνε. Θα παραγγείλουν φραπέ και θα ελπίσουν να έχει κόσμο η έκθεση, αλλά να μην έρθει κανείς πριν περάσει ακόμα μισή ώρα τουλάχιστον.

Θα βγάλει τα έξοδά της; θα αναρωτηθούν. Αυτό απασχολεί πια κάθε μικρό εκδότη, ενώ ο κόπος δεν τον απασχολεί, και σχεδόν δεν τον κοστολογεί.

Όμως, κάθε μικρός εκδότης έχει μεγάλη χαρά να συναντηθεί προσωπικά με τον κόσμο, που είναι συνάμα και κοινό του εκδοτικού. Και να ακούσει από κάποια αθώα, αλλά γλυκύτατα στόματα, το «τι ωραία δουλειά, να ασχολείται κανείς με τα γράμματα!»

Ναι, χαίρεται να του θυμίζουν οι άλλοι αυτό που κοντεύει ο ίδιος να ξεχάσει, ζωσμένος από οικονομικές υποχρεώσεις και καθημερινό κυνήγι, ιδρώνοντας από τα κουβαλήματα.

«Ναι, είναι βαριά τα γράμματα», θα απαντήσει ο εκδότης με τρόπο δισήμαντο, κι ο βιβλιόφιλος πελάτης θα συμφωνήσει και θα πει κάτι για την παιδεία των νεοελλήνων.

«Παιδεία, μεγάλη κουβέντα ανοίξαμε», θα μελαγχολήσουν κι οι δυο, εκδότης και βιβλιόφιλος.

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου