Πουέντ κι ένας δίσκος με σπιτικούς κουραμπιέδες

της Τόνιας Μασουρίδου-Bouchard

...Έβγαλε τα τακούνια της και κάθισε στην άκρη του κρεβατιού. «Να δεις που θα φορέσει τις πουέντ και θα μου κάνει επίδειξη», σκέφτηκα. Πραγματικά, έσκυψε να πάρει τα παπούτσια και τότε ένα φοβερό κρακ ανέτρεψε όλο το σκηνικό. Έπιασε κατάχλομη τη μέση της, μορφάζοντας πονεμένα. «Καταραμένα αρθριτικά!» βόγκηξε και έμεινε κουβαριασμένη. Το λουλούδι απ’ τα μαλλιά της έπεσε στην κουρελού. Ο γάτος πήγε κοντά της.

«Γέρασα Μωρίς, το βλέπεις κι εσύ, έτσι δεν είναι;» απευθύνθηκε στο ζώο που είχε κουρνιάσει στα πόδια της.

Για κάμποση ώρα έμεινε έτσι διπλωμένη και βουβή. Η σόμπα πήγαινε να σβήσει.

Κάποια στιγμή κοίταξε το ρολόι, σηκώνοντας το κεφάλι κουρασμένα. «Τέτοια ώρα δεν πρόκειται πια να έρθει κανείς», μονολόγησε και σηκώθηκε με κόπο. Πέταξε το χρυσαφί σάλι στην καρέκλα και τυλίχτηκε σε μια χοντρή ρόμπα. Πρέπει να πονούσε πολύ, γιατί κούτσαινε. Ωστόσο περίμενα κάτι να μου πει για τις λαμπρές πρεμιέρες, τους μαέστρους, τις ορχήστρες...

Εκείνη όμως, σέρνοντας τα πόδια της κάθισε απέναντι μου στο τραπέζι. Ξεδίπλωσε τους κουραμπιέδες απ’ τη ζελατίνα, έβαλε δύο σε ένα πιάτο και άρχισε να τρώει.

(απόσπασμα από το διήγημα "Ένας δίσκος με σπιτικούς κουραμπιέδες")

Διηγήματα και καλό κρασί!

 
Το διήγημα έχει τη δική του παράδοση. Η τέχνη να δώσεις κάτι σημαντικό, αξιοσημείωτο σε μικρή φόρμα είναι σύνθετη. Η αφαίρεση και η ευστοχία μαζί με μια οικονομία του λόγου είναι επιπρόσθετες απαιτήσεις της μικρής φόρμας, όπου ανελέητα αναδεικνύεται το γλωσσικό ύφος. Στενεύουν ο χώρος και ο χρόνος. Η πλοκή, όσο και αν είναι παρούσα με τα μυστήριά της και τις ανατροπές της, δεν ξεδιπλώνεται σε μήκος και δεν απλώνει σε κύριο παράγοντα επικέντρωσης του ενδιαφέροντος. Η απλότητα και ταπεινότητα των υλικών του διηγήματος αφήνουν γυμνό τον συγγραφέα με τη δεξιότητά του, το ταλέντο, τη γραφίδα και την τέχνη του. Και όμως το διήγημα μοιάζει να ταίριαξε ιδιαίτερα στο ελληνικό τοπίο, και διακονήθηκε από κορυφαίους διηγηματογράφους. Αλλά και διεθνώς το διήγημα έχει τους εραστές τους και τους δεξιοτέχνες του. Και μπορεί να το χαρεί και ο πιο πολυάσχολος αναγνώστης.

Τα συγκεκριμένα διηγήματα είναι επιλεγμένα με πολύ αυστηρά κριτήρια και έχουν το καθένα στο είδος του μοναδική χάρη.

Ο Σίνγκερ και η Ρουά στις εξαιρετικές μεταφράσεις του Φοίβου Πιομπίνου. Ο Τσέχωφ στη μετάφραση του Κ. Σ. Κοκόλη. Η Τόνια Μασουρίδου με την άρτια γλαφυρή της γλώσσα.
Όλα τα βιβλία έχουν και την εικαστική τους πτυχή.

Με ένα ποτήρι κρασί, ευχόμαστε καλή απόλαυση και με τις πέντε αισθήσεις.

  

  

Γιόρτασε με ένα βιβλίο! Στο βιβλιοπωλείο.

Πέρα από τις προσφορές για απευθείας αγορές από τον Μαΐστρο, σε φίλους και πελάτες, μπορείς να γιορτάσεις με ένα βιβλίο στο βιβλιοπωλείο σου. Διαφορετικοί τίτλοι βιβλίων είναι σε γιορτινές τιμές σε επιλεγμένα βιβλιοπωλεία.

Επιλεγμένα Γενικά βιβλιοπωλεία:

[Λογοτεχνία, Δοκίμιο, Παιδικό]

Επί Λέξει: Ακαδημίας 32 και Λυκαβηττού, Αθήνα
Γρηγόρη: Σόλωνος 71, Αθήνα
Παγκόσμιο: Κύπρου 24Α, Βριλήσσια
Νέος Κύκλος: Καραολή και Δημητρίου 43, Πειραιάς
Προμηθεύς: Βοιωτίας 1 και Ευβοίας, Κάτω Χαλάνδρι - Χολαργός

Επιλεγμένα Θρησκευτικά Βιβλιοπωλεία:

[Θεολογία, Λογοτεχνία, Παιδικό]

Παναγόπουλος: Χαβρίου 3, Αθήνα
Χριστιανική Αγωγή: Θέμιδος 4, Μαρούσι
Ορθόδοξος Λόγος: Μεσογείων 419, Αγία Παρασκευή
Άγιος Ιωάννης ο Βαπτιστής: Εθνικής Αντιστάσεως 103, Άγιος Δημήτριος
Βιβλιοπωλείο Ι.Μ. Πειραιώς: Ι.Ν. Αγίας Τριάδος, Εθνικής Αντιστάσεως 2, Πειραιάς

Γιόρτασε με ένα βιβλίο!

 

Ειδικά για τους φίλους και πελάτες!

Εδώ

μπορείτε να δείτε τις γιορτινές μας προσφορές

Γιόρτασε με ένα βιβλίο! by MaistrosPublications

Ανακαλύψτε και τις νέες χριστουγεννιάτικες προσφορές μας σε επιλεγμένα βιβλιοπωλεία. Από Δευτέρα. Μείνετε συντονισμένοι! Ακολουθήστε μας με ηλεκτρονικό ταχυδρομείο ή γίνετε μέλη του blog.

Ιστορίες από την οδό Ντεσαμπώ

 

του Βασίλη Πεσμαζόγλου

Τον αμερικανό πρόεδρο όλοι τον ξέρουμε.

Τον καναδό ομόλογό του ελάχιστοι.
Το βιβλίο της Γαλλοκαναδής Γκραμπριέλ Ρουά μας δίνει μια γεύση αυτού του τόπου, του γλωσσικά διχασμένου ανάμεσα σε αγγλόφωνη και γαλλόφωνη κοινότητα.

Οι Ιστορίες από την οδό Ντεσαμπώ διαδραματίζονται στον Μεσοπόλεμο, με επίκεντρο ένα σπίτι σε μια άσημη, ήσυχη κωμόπολη όπου κατοικούν γαλλόφωνοι Καναδοί. Το κείμενο μπορεί να διαβαστεί είτε ως σπονδυλωτό αφήγημα είτε ως συλλογή λίγο- πολύ αυτοτελών διηγημάτων, με έντονο το αυτοβιογραφικό στοιχείο. Πράγματι, η Κριστίν, η αφηγήτρια και συνήθως ηρωίδα, είναι τρόπον τινά το alter ego της συγγραφέως. Μέσα απ΄ αυτήν γευόμαστε παιδικές και εφηβικές αναμνήσεις, σκόρπια στιγμιότυπα και ονειροπολήσεις, με μια γενναία δόση μελαγχολίας - διανθισμένης, ενίοτε, με λεπτό χιούμορ.

Στην απολαυστική πρώτη ιστορία, την πιο ανάλαφρη και αστεία, η συγγραφέας μάς εισάγει στη γειτονιά της, στον χωροχρόνο όλης της αφήγησης. Βρισκόμαστε σε μια μικρή επαρχιακή πόλη, ο πατέρας της πολυμελούς οικογένειας εργάζεται στο καναδικό υπουργείο Εποικισμού, παραδίπλα μένουν οι Γκιλμπέρ: είναι Γαλλόφωνοι, πλην όμως πολιτικά συντηρητικοί, αντιπαλότητα που ουδόλως εμποδίζει τις μεταξύ τους φιλικές σχέσεις. Για να συμπληρώσει το πενιχρό υπαλληλικό μηνιάτικο του πάτερ φαμίλιας, η οικογένεια της αφηγήτριας βάζει κάποια στιγμή νοικάρη σε ένα δωμάτιο: είναι καθ΄ όλα τέλειος, πλην όμως νέγρος! Η αρχική επιφυλακτικότητα ξεπερνιέται σιγά σιγά, πολλώ μάλλον που και οι συντηρητικοί γείτονες καταλήγουν να κάνουν και αυτοί το ίδιο. Η λανθάνουσα ανταγωνιστικότητα των δυο σπιτικών θα μετατοπιστεί σιγά σιγά στο ποιος από τους δύο νέγρους είναι ο καλύτερος!

Παρακάτω διαβάζουμε μια θαυμάσια εξιστόρηση ενός περίεργου ταξιδιού: η ηρωίδα συνοδεύει τη μάνα της στην εξόρμησή της να νουθετήσει την ανεξάρτητη, πλέον, μεγάλη αδελφή που θέλει να παντρευτεί. Η μικρή Κριστίν θα μυηθεί έτσι στα βάσανα του έρωτα (Διαβάζουμε το χιλιοειπωμένο «Τον αγαπώ! Θα τον παντρευτώ!»). Αλλά το πάνω χέρι στην ιστορία θα καταλήξουν να το έχουν οι περιπετειώδεις καναδικοί σιδηρόδρομοι: στην επιστροφή, μια γέφυρα έχει γκρεμιστεί από επαναστατημένους Ρώσους εποίκους!

Ο «Τιτανικός» είναι μια ωραία περιγραφή τού πώς βιώθηκε στην καναδική ύπαιθρο η ναυτική αυτή τραγωδία, αλλά και του πώς αποτυπώθηκε στη φαντασία ενός παιδιού.

Η «Ιταλίδα» όπως και ο «Βίλχελμ» έχουν ως κεντρικό μοτίβο τη μετανάστευση. Στο πρώτο, ένας Ιταλός έξω καρδιά, μαραγκός στο επάγγελμα αλλά και δεινός αοιδός, εγκαθίσταται απέναντί τους, όπου και κτίζει με τα ίδια του τα χέρια το σπιτάκι που θα στεγάσει τη μικροσκοπική γυναίκα του από το Μιλάνο. Το πέρασμα των «εξωτικών» Ιταλών από τα μέρη τους θα είναι, φευ, πρόσκαιρο. Στο δεύτερο, η αφηγήτρια, έφηβη πλέον, γνωρίζει έναν κρεμανταλά Ολλανδό. Αυτός ο «ξένος» την ερωτεύεται παράφορα: θα αντιμετωπίσει πληθώρα απαγορεύσεων, που αρχίζουν από τις συναντήσεις τους στον δρόμο και προχωρούν στην αλληλογραφία. Ο αθώος δεσμός θα επιστρατεύσει, εν τέλει, ένα καινούργιο για την εποχή μέσο επικοινωνίας: το τηλέφωνο. Έχουμε πια μπει για τα καλά στην εφηβεία. Στις τελευταίες ιστορίες, η ενηλικίωση επελαύνει αμείλικτη. Η Κριστίν περνάει από την «παγανιστική» φάση της ακραίας κοκεταρίας (γόβες με ψηλά τακούνια, κοσμήματα, βάψιμο) σε μια πιο «υπεύθυνη» στάση. Έτσι, με την πρόωρη συνταξιοδότηση και τον θάνατο του πατέρα της, η αφηγήτρια θα αφήσει πρόσκαιρα κατά μέρος τις συγγραφικές της βλέψεις: θα γίνει δασκάλα. Το τέλος του βιβλίου τη βρίσκει να ξεκινά την ενήλικη ζωή της διδάσκοντας σε ένα σχολειό, στη μέση ενός παγωμένου καναδικού πουθενά. 

  

Η παρουσίαση του βιβλίου πρωτοδημοσιεύτηκε στα Νέα 

Ο πίνακας του εξωφύλλου είναι του Edward Hopper, το Cape Cod Morning. 

Το έργο της Ρουά μεταφράστηκε από τον Φοίβο Πιομπίνο.

Συναντήσεις στη Ζωγραφική

Τον πρώτο μήνα του χειμώνα το φως μοιάζει να προβάλλει μέσα από το σκοτάδι στο έργο του Χρήστου Κεχαγιόγλου. Και η ελπίδα να γεννιέται σε ένα τοπίο κατεξοχήν ελληνικό. Ας προεορτάσουμε λοιπόν, με μια έκθεση ζωγραφικής.

«Συναντήσεις στη ζωγραφική»

Ατομική έκθεση του Χρήστου Κεχαγιόγλου.
Στην Αίθουσα Τέχνης METAMORFOSIS την Πέμπτη 4 Δεκεμβρίου 2014 μετά τις 20:00.
Χρυσοστόμου Σμύρνης 11, 54622 Θεσσαλονίκη
Η έκθεση θα διαρκέσει έως και το Σάββατο 17 Ιανουαρίου 2015.

«Δουλεύοντας, ζωγραφίζοντας ή σχεδιάζοντας για ώρα, το μυαλό μου χαλαρώνει, αποδεσμεύεται από τις συνηθισμένες διαδρομές του κι αρχίζει ελεύθερα να ταξιδεύει μέσα σε σκέψεις και εικόνες. Τότε γίνεται στ’ αλήθεια δημιουργικό. Εκεί ξεκινά ένα ταξίδι ο νους, αναδημιουργώντας σκέψεις και συναισθήματα, πλάθοντας εικόνες. Πολλές απ’ αυτές είναι ζωγραφικές εικόνες, ζωγράφων αγαπημένων, που έχουν επεξεργαστεί επανέρχονται ανάλαφρα χωρίς λογική, σαν έμπνευση περισσότερο, σαν εργαλεία. Τ’ αγαπώ και τ’ αναζητώ αυτά τα ζωγραφικά όνειρα, που μου θυμίζουν γιατί αγαπώ τη ζωγραφική, και που ανέκαθεν είχαν τον τρόπο τους να με οδηγούν. Σαν όνειρα δεν έχουν καμιά ακρίβεια στην περιγραφή, είναι αόριστες αναμνήσεις γεμάτες από την αίσθηση και την ατμόσφαιρα, όπως την έχω βιώσει, κάποιου ζωγράφου.
Αυτά τα όνειρα θέλησα να ζωγραφίσω, να κάνω την ίδια τη ζωγραφική ματιά ζωγραφικό θέμα. Ένας φόρος τιμής στον απέραντο αυτό κόσμο της οπτικής σκέψης, που συνεργεί ανώνυμα, διακριτικά, ούτως ή άλλως καθημερινά στη δουλειά μου.
Σε κάθε έργο συμβαίνει και μια μυστική συνομιλία με κάποιο ζωγράφο, ή μια ομάδα ζωγράφων και προβάλλεται στον καμβά σαν μαγική εικόνα όπου οι δυο τρόποι, οι δυο εποχές, οι δυο οπτικές, εμφανίζονται αξεχώριστα σε μια νέα ενότητα. Κοινοί τόποι, αλλά και διαφορές κι ερωτηματικά που θα συνθέτανε μια ενδιαφέρουσα συζήτηση. Ή ένα ημερολόγιο σημειώσεων μιας προσωπικής ιστορίας της ζωγραφικής….»

Χρήστος Κεχαγιόγλου 2014